Στην ειδυλλιακή θέση «Παναγία», στον υψηλότερο γήλοφο, στη ράχη του Αδριανού της Αρχαίας Πιερίας, κοντά στο χωριό Κονταριώτισσα, βρίσκεται κτισμένο το Μοναστήρι του Οσίου Εφραίμ του Σύρου. Με θέα την εκπληκτική ομορφιά του Ολύμπου, τα δασωμένα χωριά των Πιερίων, τις καταγάλανες ακτές του Θερμαϊκού, τη Θεσσαλονίκη, αλλά και τη Χαλκιδική και το όρος Άθως στο βάθος, η Μονή αποτελεί τόπο ιερό, τόπο προσκυνήματος, αλλά ταυτόχρονα και ένα επίγειο παράδεισο φυσικής ομορφιάς, αρχιτεκτονικής και καλαισθησίας.
Χιλιάδες προσκυνητές προσέρχονται κάθε χρόνο για να προσκυνήσουν στη Μονή, την Παναγία Ζωοδόχο Πηγή και τον Όσιο Εφραίμ τον Σύρο, τον «Άγιο των Δακρύων», στους οποίους είναι αφιερωμένο το Καθολικό της Μονής. Η εφέστιος εικόνα της Μονής είναι η Παναγία η Δακρυρροούσα, από την Ιερά Σκήτη του Προφήτη Ηλία Αγίου Όρους.
Όπως μαρτυρούν οι παλαιότεροι, ο Άγιος Διονύσιος, στις περιοδείες που πραγματοποιούσε στην ευρύτερη περιοχή του Ολύμπου, πέρασε και από τούτο το χωριό.
Ίσως να έκτισε κάποιο μοναστήρι ή εκκλησία προς τιμήν της Αγ. Τριάδος, στην σημερινή τοποθεσία όπου ευρίσκεται η Μονή, αφού εκατό μέτρα νότια της Μονής, βρέθηκε εικόνα παλαιά της Αγ. Τριάδος και ήδη είναι κτισμένο ένα εξωκκλήσι προς τιμήν της. “Ήταν θέλημα του Θεού ο “οικιστής του Ολύμπου”, ο Όσιος Διονύσιος, να ενώσει χρονικά, δώδεκα περίπου αιώνες και να συγγενέψει πνευματικά μ’ έναν άλλον «οικιστήν της ερήμου», τον Όσιο Εφραίμ το Σύρο”, αναφέρει η επίσημη ιστοσελίδα της Ιεράς Μονής.
ΤΟ ΚΑΘΟΛΙΚΟ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΕΚΚΛΗΣΙΑ
Η Μονή, σε εντυπωσιάζει από μακριά ακόμη, καθώς ξεχωρίζει σαν στολίδι στο λόφο, περικυκλωμένη από πράσινη ομορφιά. Η αρχιτεκτονική και η μεγαλοσύνη της, διακρίνονται από την επιβλητική της είσοδο. Αλλά η εικόνα που αντικρίζεις μόλις μπεις μέσα στη Μονή πραγματικά σε καθηλώνει.
Υπάρχουν δύο κτιριακά συγκροτήματα που ενώνονται και σχηματίζουν γωνία.
Στο κέντρο της Ανατολικής αυλής του Μοναστηριού, είναι θεμελιωμένο το Καθολικό, αγιορείτικης αρχιτεκτονικής. Εγκαινιάσθηκε το 2000, από τον Σεβασμιότατο πρώην Μητροπολίτη Κίτρους, Κατερίνης και Πλαταμώνος κ. Αγαθόνικο. Είναι αφιερωμένο στην Υπεραγία Θεοτόκο, Ζωοδόχο Πηγή , για να θυμίζει στις μοναχές την πρώτη Γερόντισσα και έφορο της μοναχικής Ζωής, την Παναγία αλλά και στον προστάτη της Όσιο Εφραίμ, τον “Άγιο των Δακρύων”. Το καθολικό συμπληρώνουν δύο Παρεκκλήσια προς τιμήν της Αγίας Αικατερίνης και του Αγίου Πορφυρίου.
Υπάρχουν τρία υπέργεια βυζαντινά κατανυκτικά Παρεκκλήσια της Υπεραγίας Θεοτόκου, της Αγίας Ειρήνης Χρυσοβαλάντου και των Αγίων Αποστόλων.
Τα κτίρια συμπληρώνουν το Σκευοφυλάκιο, η Γραμματεία, το Ηγουμενείο, το Συνοδικό, η Τραπεζαρία, το Μαγειρείο, το Προσφορείο, το Αρτοποιείο (με τον παραδοσιακό φούρνο) και βεβαίως τα Κελιά των Αδελφών και τα Εργαστήρια της Ιεράς Μονής.
Η ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΜΟΝΑΧΩΝ
Η Μονή ιδρύθηκε το 1983 ως γυναικείο ιδιωτικό Ησυχαστήριο και δύο χρόνια αργότερα εντάχθηκε επίσημα στην Ιερά Μητρόπολη Κίτρους, Κατερίνης και Πλαταμώνος.
Κτίσθηκε και συνεχώς ανακαινίζεται, σε ιδιόκτητα χωράφια, που αγόρασαν οι Μοναχές από τους «Βλάχους» της περιοχής. Ήταν ένα τολμηρό εγχείρημα καθώς ο τόπος ήταν άγονος και άνυδρος, με ξεραμένα ανισόπεδα χωράφια. Σήμερα με τις άοκνες προσπάθειες των Μοναχών, ο χώρος έχει μετατραπεί, εκτός τόπο ιερό και σε ένα επίγειο παράδεισο, φυσικής ομορφιάς.
Καθημερινά, εκτός από την ατομική τους προσευχή και μελέτη, οι Μοναχές ασχολούνται με δεκάδες παραδοσιακά διακονήματα. Βυζαντινή αγιογραφία, ψηφιδωτά, χρυσοκεντητική εκκλησιαστικών ειδών και ιερών εικόνων, ιεροραπτική, κηροπλαστική, μικροτεχνία παραδοσιακών πήλινων αγγείων και άλλων ξυλουργικών χειροτεχνημάτων, κομβοσχοινίων απλών και διακοσμητικών, μερικά εκ των οποίων εκτίθενται στην Έκθεση της Μονής.
Επίσης, παρασκευάζουν παραδοσιακά προϊόντα, αρτοσκευάσματα, ζυμαρικά και γλυκίσματα. Ασχολούνται με την ανθοκομική, την δενδροκομία, την κηπουρική, την περιποίηση οικόσιτων ζώων και το ορνιθοτροφείο.
ΠΟΤΕ ΠΑΝΗΓΥΡΙΖΕΙ Η ΜΟΝΗ
Η Ιερά Μονή πανηγυρίζει κυρίως και μεγαλοπρεπώς στις 28 Ιανουαρίου, γιορτή του Οσίου Εφραίμ, και συρρέουν πλήθη προσκυνητών.
Επίσης πανηγύρεις και ιερές αγρυπνίες τελούνται την Παρασκευή της Διακαινησίμου της Ζωοδόχου Πηγής, στις 6 Ιουλίου του Οσίου Σισώη, στις 28 Ιουλίου της Αγίας Ειρήνης της Χρυσοβαλάντου, στις 8 Σεπτεμβρίου των Γενεθλίων της Παναγίας, στις 24 Σεπτεμβρίου της Αγίας Θέκλης, την 1η Νοεμβρίου του Οσίου Δαβίδ του εν Ευβοία, στις 25 Νοεμβρίου της Αγίας Αικατερίνης και την Λαμπροτρίτη των νεοφανών Μαρτύρων Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης.
Ο ΟΣΙΟΣ ΕΦΡΑΙΜ
Ο Εφραίμ ο Σύρος γεννήθηκε περίπου το 306 στη Νίσιβη της Μεσοποταμίας, από όπου και έλαβε το όνομα «Σύρος» και απεβίωσε το 373 μ.Χ.
Από νεαρή ηλικία τον προσέλαβε ο Επίσκοπος της Νίσιβης Ιάκωβος, κοντά στον οποίο απέκτησε μόρφωση, έγινε διδάσκαλος και χειροτονήθηκε διάκονος.
Μετά την κατάληψη της πόλης, από τους Πέρσες και το θάνατο του Αρχιεπισκόπου Ιακώβου, κατέφυγε μαζί με άλλους πρόσφυγες στην Έδεσσα της Μεσοποταμίας. Εκεί εγκαταστάθηκε σε μοναστήρι, έξω από την πόλη και παράλληλα ίδρυσε νέα θεολογική σχολή.
Πολύ νέος, άρχισε με ιδιαίτερο ζήλο και αυταπάρνηση να μελετά τις Άγιες Γραφές, να ασκείται σε πνευματικούς αγώνες, να αγωνίζεται για την αληθινή πίστη, την αρετή, την καθαρότητα και τον αγιασμό.
Το συγγραφικό έργο του Οσίου Εφραίμ είναι τεράστιο σε έκταση και σημασία. Έγραψε πολλά και ποικίλα συγγράμματα, στη Συριακή, Λατινική και Ελληνική γλώσσα. Ταξίδεψε στην Αίγυπτο, προκειμένου να συναντηθεί με ασκητές της περιοχής, αλλά και στη Νεοκαισάρεια όπου συνάντησε τον Μέγα Βασίλειο.
Λίγα χρόνια πριν το θάνατό του ήρθε σε επαφή με τον Μέγα Βασίλειο αλλά και με ασκητές της Αιγύπτου.
ΠΗΓΗ: imociosefraimsyr.gr
