Πραγματικά εντυπωσιάστηκα και ξαφνιάστηκα όταν πριν από λίγες ημέρες διάβασα ορισμένα δημοσιεύματα τα οποία είχαν όλα σχεδόν τον ίδιο τίτλο: “Χάρης Γκέκας: Από το Λιτόχωρο Πιερίας, χορευτής στο μπαλέτο της όπερας της Λυών και εξώφυλλο στη ΝΥ Times”.
Ο Χάρης Γκέκας ανταποκρίθηκε τόσο ευγενικά στην παράκλησή μας για μία συνέντευξη στο “dionolymposguide.gr” και μας έδωσε την ευκαιρία να μάθουμε, εδώ στην Ελλάδα περισσότερα για εκείνον και την επαγγελματική του καριέρα, διότι στον υπόλοιπο κόσμο και δη στη Γαλλία όπου ζει και εργάζεται, είναι γνωστό και αναγνωρισμένο το καλλιτεχνικό έργο του και ο ίδιος καταξιωμένος χορευτής.
Ποιος είναι λοιπόν ο Χάρης Γκέκας, που κάνει υπερήφανο με το έργο του όχι μόνο τον εαυτό του και την οικογένειά του, αλλά και τον τόπο του, το Λιτόχωρο, την Πιερία, την Ελλάδα ολόκληρη;
ΑΠΟ ΤΟ ΛΙΤΟΧΩΡΟ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΤΟΥ ΣΤΗ ΓΑΛΛΙΑ
Ο χορός, η έκφραση μέσα από την κίνηση, κερδίζουν τον Χάρη Γκέκα, από πολύ μικρή ηλικία. Τη δεκαετία του ΄90, όμως, στη χώρα οι Σχολές Χορού σπανίζουν και οι προοπτικές ενασχόλησης σε επαγγελματικό επίπεδο, μοιάζουν ουτοπία.
Μαθητής ακόμη, τολμά στα 13 του μόλις χρόνια να εγκαταλείψει την ασφάλεια της οικογένειας, του σπιτιού και της πατρίδας του και να αναχωρήσει για τη Γαλλική Μπουρζ, έπειτα από την προτροπή της δασκάλας του στη Δημοτική Σχολή Χορού της Λάρισας, όπου σπούδαζε κλασσικό χορό. Εκεί ακολουθεί τη διδασκαλία του Ντανιέλ Λομμέλ, ενός μύθου στο χώρο του κλασσικού μπαλέτου. Με σκληρή δουλειά, επιμονή και αγάπη για το χορό, αρχίζει την επαγγελματική του καριέρα στα 17 χρόνια στο Αέναον Χοροθέατρο του Λομμέλ.
Ακολουθούν συμβόλαια σολίστα στο Μπαλέτο Νέων στις Κάννες , στην Όπερα του Ρήνου, στο Μπαλέτο της Γενεύης. Μέσα στην καλλιτεχνική του πορεία περνά από τις πιο κλασικές, στις πιο μοντέρνες χορογραφίες.
Από το 2008 ως το 2014, κάνει ένα όνειρο πολλών χορευτών πραγματικότητα.
Υπογράφει συμβόλαιο σολίστα στο διάσημο μπαλέτο της Όπερας της Λυών, το οποίο θεωρείται ο πρεσβευτής της χώρας διεθνώς στο σύγχρονο χορό. Σ΄ αυτή την πολύ – πολιτισμική ομάδα με χορευτές διαφορετικών εθνικοτήτων και με 100 τουλάχιστον παραστάσεις ανά τον κόσμο, συμμετέχει ως Έλληνας χορευτής , μαζί με τον καλλιτεχνικό Διευθυντή του μπαλέτου της Όπερας της Λυών, Γιώργο Λούκο. Με παραστάσεις ανά την υφήλιο, ο Χάρης Γκέκας ξεχωρίζει και είναι εκείνος που επιλέγει η “ΝΥ Times” για εξώφυλλό της , στο άρθρο για την παράσταση “Limb’s Theorem” του μπαλέτου της Λυών.
Σήμερα ο Χάρης Γκέκας εξακολουθεί να ζει στη Γαλλία και να αφιερώνει τη ζωή του στην οικογένεια του και το χορό, ενώ έχει δημιουργήσει την ομάδα “Strates”, στην οποία αναπτύσσει το δικό του χορογραφικό λόγο.
“Η ΤΟΣΟ ΑΠΑΙΤΗΤΙΚΗ ΑΥΤΗ ΤΕΧΝΗ ΕΝΑΙ ΣΚΛΗΡΗ. ΟΤΑΝ ΟΜΩΣ ΑΓΑΠΑΣ ΔΕΝ ΜΕΤΡΑΣ ΤΟΝ ΠΟΝΟ”
Στο “dionolymposguide.gr” μιλά για την απόφασή του να φύγει στη Γαλλία, τη σφραγίδα του και τη συμβολή του ως Έλληνα χορευτή, τις δυσκολίες, τις θυσίες αλλά και τη χαρά που του δίνει ο χορός, το μυστικό της επιτυχίας και την επόμενη πρόκληση για εκείνον.
Πόσο εύκολη ή δύσκολη ήταν η διαδρομή σας, από το Λιτόχωρο στο μπαλέτο της Όπερας της Λυών, το οποίο θεωρείται ο πρεσβευτής της Γαλλίας διεθνώς στο σύγχρονο χορό; Υπήρχε στην Ελλάδα υποδομή για έναν νέο να ασχοληθεί με το μπαλέτο και μάλιστα να διακριθεί σ΄ αυτό;
“Όλα παίχτηκαν όταν ήμουν 13, τα υπόλοιπα ακλούθησαν. Ήμουν πολύ τυχερός. Η τότε δασκάλα μου στη Λάρισα, Τάνια Μιλτένοβα εντίμως αναγνώρισε την έλλειψη υποδομών στον κλασσικό χορό. Είναι αντιθέτως αξιοσημείωτο το πόσοι καλοί χορευτές πηγάζουν από τις σχολές σύγχρονου. Στάθηκα τυχερός που οι γονείς μου μʹ άφησαν να σπουδάσω στη Γαλλία και στα 13 με ανέλαβε ο Ντανιέλ Λομμέλ. Άρχισα επαγγελματικά στα 17 μου, έγινα γρήγορα σολίστας και η όρεξη για μάθηση και καινούργιες προκλήσεις με κατεύθυνε από το κλασσικό στο σύγχρονο χορό.”
Το μπαλέτο της Όπερας της Λυών είναι ένα πολυ-πολιτισμικό δυναμικό, με χορευτές διαφορετικών εθνικοτήτων. Ποια ήταν η δική σας ταυτότητα αλλά και ο ρόλος σας ως Έλληνα, κατά το διάστημα των 6 περίπου ετών που συμμετείχατε σ’ αυτή την ομάδα;
“Η Ελληνική πινελιά ίσως να ήταν αυτή του φιλότιμου. Ενέργησα και σαν καλλιτέχνης αλλά και σαν υπεύθυνος πολίτης. Καλλιτεχνικά «εχθρός του μέτριου», όπως έλεγε και ο πατέρας μου, μιλούσα με τις πράξεις και κράτησα συνεχώς τον πήχη ψηλά. Τίμησα συνάμα το δημοκρατικό πνεύμα, καθώς υπερασπίστηκα τα δικαιώματα των χορευτών με διάφορες επιτυχείς διαπραγματεύσεις που βελτίωσαν μισθό και συνθήκες. Συντόνιζα, επίσης, τις παιδαγωγικές δράσεις, δεν αρκέστηκα στη θέση του μοναχικού χορευτή, έδρασα πλήρως και προς όφελος ενός συνόλου.”
Εμείς εδώ γνωρίζουμε το ταλέντο και την καλλιτεχνική φλέβα του πατέρα σας, Αστέρη Γκέκα. Από εκεί πηγάζει και η δική σας καλλιτεχνική φύση;
“Με τον αδελφό μου Τάσο Γκέκα, ο οποίος τώρα έχει δική του γκαλερί και του οποίου η ποίηση εκδίδεται, γευτήκαμε τον χώρο αυτό από την πρώτη ώρα. Ασκήθηκε το βλέμμα μας, βλέποντας πολλές εκθέσεις, του πατέρα μας και άλλων , κινηματογράφο και πολλά πολιτιστικά που κυνηγούσε η εξίσου καλλιτεχνικά ανήσυχη μητέρα μας, Ελένη Δελβινιώτου. Αυτή άλλωστε δώρισε τα πρώτα εργαλεία στον πατέρα μου, όταν δεν ήταν ακόμη καλλιτέχνης. Ήταν συναρπαστικό να βλέπουμε την εργατικότατα, την επιμονή, την τέχνη του, συνεχώς να εξελίσσεται. Άλλες ενότητες , άλλα χρώματα.. Πάντως το να μη με επηρέαζε η τέχνη του πατέρα μου θα ήταν ένδειξη σοβαρής έως και κλινικής απάθειας.”
Πόσες δυσκολίες – θυσίες έχει η ζωή του χορευτή και μάλιστα σε τόσο υψηλό επαγγελματικό επίπεδο;
“Η τόσο απαιτητική αυτή τέχνη, είναι όντως σκληρή. Σε κάνει ταπεινό απέναντι στον πόνο, τον κόπο, την κούραση. Όταν όμως αγαπάς, δεν μετράς. Είναι το τίμημα, άλλωστε. Το εύκολο είναι άνοστο. Αμοιβή η εξίσου αμέτρητη ευτυχία . Ο πόνος συνηθίζεται, η χαρά όμως που σου δίνει ο χορός δεν στερεύει.”
Ποιο είναι – αν υπάρχει- το μυστικό της επιτυχίας;
“Ένας ενστικτωδώς καλός συνδυασμός μέτρου και υπερβολής. Αμέτρητη δουλειά .Τύχη”.
Εφόσον έχετε πετύχει ένα στόχο που θα επιθυμούσαν πολλοί χορευτές ανά τον κόσμο, ποια είναι η επόμενη πρόκληση για εσάς;
“Κυριότερο το να μη θυσιαστεί η οικογενειακή ισορροπία για επαγγελματικούς λόγους. Δεν θέλω ο Λύσανδρος (5 χρονων) και ο Άλκης (2 χρονων) να μεγαλώσουν μʹ έναν πατέρα συνεχώς απών σε περιοδείες, ούτε η εξίσου χορεύτρια σύζυγος Καρλίν, να γίνει σύγχρονη Πηνελόπη.» Καλλιτεχνικά η πρόκληση είναι να προσφέρω εργασία σε όσο πιο πολλούς καλλιτέχνες μπορέσω, μέσω της ομάδας μου ʹʹStratesʹ. Επίσης το να καταφέρω και να διατηρήσω τις αναγκαίες συνθήκες εργασίας που χρειάζεται η δημιουργία, σʹ αυτές τις μέρες που ο πολιτισμός δύσκολα χρηματοδοτείται.”
Τόσα χρόνια που ζείτε στο εξωτερικό αλλά και με τις δεκάδες παραστάσεις ανά τον κόσμο ετησίως, νοιώθετε περισσότερο πολίτης του κόσμου ή Έλληνας;
“Νοιώθω παντού συνάνθρωπος , αδελφός όλων, αναζητώντας και καλλιεργώντας την ανθρωπιά.”
Η καλλιτεχνική εικόνα της σύγχρονης Ελλάδας στο εξωτερικό ποια είναι;
“Πάντα τους ξαφνιάζουμε. Υπάρχουν Έλληνες καλλιτέχνες που συναρπάζουν σʹ όλες τις τέχνες. Ξέρουν ότι έχουμε πολλά ακόμη να πούμε. Κινείται ενδιαφέρον, μια περιέργεια σαν να ήταν γραμμένο ότι πάμε προς αργή αλλά σταθερή αφάνιση λόγω συνθηκών. Μας κοιτούν όπως τα παιδιά ένα ζωάκι πιασμένο σε παγίδα.”
Σας λείπει ο τόπος σας; Η βόλτα στον Όλυμπο ή μια βουτιά στα καταγάλανα νερά της ελληνικής θάλασσας;
“Θα απαντήσω μέσω Τσιτσάνη «περιπλανώμενος δυστυχισμένος , μακριά από της μάνας μου την αγκαλιά». Ναι, μου λείπει ο τόπος, μα πιο πολύ οι άνθρωποι, στιγμές ζωής. Δεν είναι ντροπή, είμαστε ωραίοι και σε μερικά δεν πιανόμαστε, μόνο στην Ελλάδα θα τα δεις.”
