Σε μία από τις πιο εντυπωσιακές χαράδρες του Ολύμπου, στην Παλαιά Βροντού του Δήμου Δίου – Ολύμπου, βρίσκεται χτισμένο το εκκλησάκι της Αγίας Κόρης. Το προσκύνημα είναι αφιερωμένο σε μια άγνωστη όμορφη κόρη, η οποία κατέφυγε εκεί, για να ξεφύγει από τους Τούρκους.
Σε απόσταση 5 χιλιομέτρων από το χωριό Βροντού, ένα μονοπάτι με 169 (μετρημένα) σκαλιά κατηφορίζει στριφογυριστά μέσα στη ρεματιά και στην καταπράσινη ομορφιά του Ολύμπου. Στο τέλος των σκαλοπατιών, μία γέφυρα ενώνει τις δύο πλαγιές της ρεματιάς οδηγώντας απ΄ ευθείας στην είσοδο του προσκυνήματος.
Το εκκλησάκι αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της φυσικής ομορφιάς της περιοχής, χτισμένο γύρω από ένα δέντρο.
Δίπλα στην είσοδό του αναβλύζει το αγίασμα της Αγίας Κόρης, το οποίο οι πιστοί θεωρούν θαυματουργό και προσέρχονται για να πιουν, ενώ πολλοί είναι εκείνοι που μαρτυρούν δεκάδες θαύματα. Η Αγία Κόρη δεν αναγνωρίστηκε επίσημα από την Εκκλησία ως Αγία- διότι δεν υπάρχουν στοιχεία για την ταυτότητά της – έχει όμως αναγνωριστεί στη συνείδηση του λαού, καθώς το ασταμάτητο προσκύνημα των πιστών μετέτρεψε το εκκλησάκι, εκτός από χώρο φυσικής ομορφιάς και αναψυχής και σε πνευματικό κέντρο της περιοχής.
Ποια ήταν η Αγία Κόρη
Η Αγία Κόρη, σύμφωνα με τη λαϊκή παράδοση και τις διηγήσεις των κατοίκων της Βροντούς, καταγόταν από ένα χωριό των Ιωαννίνων. Δεν γνωρίζουμε όμως το όνομά της, την καταγωγή της και την ακριβή προέλευσή της. Γι’ αυτό στη λαϊκή παράδοση ονομάστηκε Αγία Κόρη (άγιο κορίτσι).
Η πιο πιθανή εκδοχή
Ο θεολόγος – συγγραφέας Λάζαρος Τσακιρίδης ασχολήθηκε με τις δεκάδες διηγήσεις για την μαρτυρική ζωή και το θάνατό της. Οι διάφορες παραδόσεις αλληλοσυγκρούονται αλλά σύμφωνα με τον ίδιο η πιο πιθανή εκδοχή που αναφέρει στο βιβλίο του «Αγία Κόρη Ολύμπου» είναι η εξής:
Ο θρύλος λέει ότι η Αγία κόρη ήταν ένα εκπληκτικής ομορφιάς κορίτσι.
Σύμφωνα με τον μύθο έζησε κατά την διάρκεια της Τουρκοκρατίας σε κάποιο από τα χωριά της Ηπείρου, επί της εποχής του τυράννου της Ηπείρου Αλή πασά (1788 – 1822 μ.Χ.). Ο Τούρκος Αγάς την ήθελε για το χαρέμι του και έδωσε εντολή σε ένα απόσπασμα να την οδηγήσουν σε εκείνον. Κάποιος όμως από το απόσπασμα ελληνικής καταγωγής, πρόλαβε και την ειδοποίησε. Όμως η κοπέλα ήταν αφιερωμένη στο Θεό και αρνήθηκε να υποκύψει στη σκλαβιά και την ατίμωση. Πήρε μαζί της το εικόνισμα της Παναγίας της Βρεφοκρατούσας και χάθηκε μέσα στα βουνά.
Μετά από πολλές κακουχίες έφθασε στον Όλυμπο, βρίσκοντας καταφύγιο στην περιοχή δίπλα στο εξωκκλήσι της Αγίας Τριάδας στην παλαιά Βροντού. Υπάρχει πιθανότητα να τη βοήθησαν να φτάσει ως εκεί Ηπειρώτες ξυλουργοί, οι οποίοι πήγαιναν κάθε χειμώνα από τα χωριά της Ηπείρου στον Όλυμπο για να δουλέψουν ως υλοτόμοι .
Ο Αλή πάσας που κατασκόπευε τα πάντα, πληροφορήθηκε ότι βρισκόταν κρυμμένη στη Βροντού και έστειλε ανθρώπους του για να την πιάσουν.
Κυνηγημένη η αγία Κόρη έφυγε στο τελευταίο της καταφύγιο, στη βαθιά χαράδρα. Εκεί απέφυγε να πλησιάζει ανθρώπους από το φόβο μήπως ανακαλύψουν το καταφύγιό της. Κατά το διάστημα της παραμονής της ανακάλυψε μία σπηλιά όπου και κρυβόταν. Τρεφόταν με ρίζες και κράνα και ότι άλλο έβρισκε μπροστά της, επιλέγοντας να απαρνηθεί τα εγκόσμια και να ζήσει με εγκράτεια και αγνότητα.
Πολλοί από τους βοσκούς την πλησίαζαν και της έδιναν τροφή, αλλά εκείνη κρατούσε μυστική την ταυτότητά της και την μαρτυρική ιστορία της. Δεν είναι γνωστό πόσα χρόνια έζησε πριν πεθάνει από τις κακουχίες και τις στερήσεις.
Μετά από καιρό οι κάτοικοι τη βρήκαν νεκρή μέσα στη ρεματιά, στον τόπο όπου σήμερα είναι το εκκλησάκι και το άγιασμά της και την έθαψαν στον ίδιο τόπο κοντά στη σπηλιά όπου κρυβόταν.
Δεύτερη εκδοχή
Μία ακόμη εκδοχή είναι ότι όταν η Αγία Κόρη έφτασε στον Όλυμπο, στις βάθρες της Βροντούς, ο Πασάς έστειλε απόσπασμα με σκυλιά για να την φέρουν νεκρή ή ζωντανή. Κυνηγημένη και εξαντλημένη, ακούγοντας τα σκυλιά να πλησιάζουν, κρύφτηκε σε μια κουφάλα ενός δέντρου και άρχισε να προσεύχεται, ζητώντας την βοήθεια της Παναγίας για να μην πέσει στα χέρια των Τούρκων. Οι προσευχές της εισακούστηκαν και ο κορμός έκλεισε γύρω της. Φυσικά οι Τούρκοι δεν την βρήκαν πουθενά και γύρισαν πίσω για να πούνε στον Πασά πως η κοπέλα χάθηκε και πως μάλλον θα έπεσε σε κάποια από τις χαράδρες και σκοτώθηκε.
Έπειτα από χρόνια, ένας υλοτόμος κόβοντας ένα δέντρο, βρήκε μέσα στον κορμό ένα γυναικείο σκελετό και από το κομμένο δέντρο άρχισε να αναβλύζει αγιασμός. Τότε όσοι γνώριζαν την ιστορία της κόρης στην περιοχή, έκαναν την σύνδεση και έχτισαν ένα εκκλησάκι γύρω από το δέντρο, στην μνήμη της.
Τόπος προσευχής και λατρείας
Μετά το θάνατό της άρχισαν να επισκέπτονται το προσκυνητάρι της και την εικόνα της Παναγίας που είχε φέρει μαζί της. Είναι αρκετές οι μαρτυρίες ανθρώπων ότι πριν το 1940 υπήρχε αυτό το εικόνισμα της Παναγίας της Βρεφοκρατούσας. Δεν γνωρίζουν, όμως, ούτε πότε εξαφανίστηκε, ούτε για ποιο λόγο, με πιθανότερες εκδοχές την κλοπή από αρχαιοκάπηλους, ή την καταστροφή της από τη φθορά του χρόνου.
Οι κάτοικοι της περιοχής έχτισαν εκεί ένα εκκλησάκι αρχικά απλό χωρίς ρυθμό και αρχιτεκτονική. Με τον καιρό η αγία Κόρη αναγνωρίστηκε ως Αγία στη συνείδηση όλων των κατοίκων. Το νερό που ανέβλυζε κάτω από το προσκυνητάρι της έγινε αγίασμα και πολλοί μαρτυρούν δεκάδες θαύματα.
Παλαιότερα υπήρχαν και κάποιες ευλαβικές συνήθειες των προσκυνητών. Όταν επισκέπτονταν το προσκυνητάρι ήταν αμίλητοι. Επίσης δεν ξαναπήγαιναν την ίδια μέρα. Μάλιστα επειδή η Αγία Κόρη ήταν παρθένος, ποτέ δεν πήγαιναν κοντά στο προσκυνητάρι ταυτόχρονα άνδρας και γυναίκα, λόγω σεβασμού.
Η μνήμη της γιορτάζεται την ημέρα της Αγίας Τριάδας.
