Το έθιμο να πίνουμε κρασί, αναφερόμενοι κυρίως στην υγεία, την ευημερία, την ευτυχία και την καλοτυχία, χρονολογείται από την αρχαιότητα. Ακόμη και σήμερα μας είναι άγνωστο σε ποια σπονδή, που και πότε σηκώθηκε το πρώτο ποτήρι, προς τιμήν κάποιου αρχαίου θεού ή για την υγεία συγγενών και φίλων.
Στα βάθη των αιώνων και κατά την εξέλιξη αυτού του εθίμου, προστέθηκε το τσούγκρισμα των ποτηριών. Οι θεωρίες για το πως ξεκίνησε αυτή η κίνηση ποικίλλουν.
Η πιο διαδεδομένη εκδοχή
Η πιο διαδεδομένη θεωρία, υποστηρίζει ότι τσούγκρισμα ξεκίνησε κατά τη διάρκεια της χριστιανικής εποχής. Η αρχική πρόθεση, ήταν να εκδιώξουν το διάβολο. Θεωρούσαν τότε ότι απομακρύνονταν όταν άκουγε κουδούνια. Επίσης ήθελαν και να ξορκίσουν τους δαίμονες. Για τον ίδιο λόγο ορισμένοι λαοί χτυπούσαν κουδούνια πριν πιουν.
Στην Αρχαία Ελλάδα
Μια άλλη εκδοχή, αναφέρει ότι στην αρχαία Ελλάδα, τσούγκριζαν τα ποτήρια, καθώς υπήρχαν συχνά υποψίες για δολοφονικές δηλητηριάσεις. Με το τσούγκρισμα των ποτηριών, χυνόταν λίγο από το ποτό του ενός, μέσα στο ποτό του άλλου, σαν απόδειξη ότι τα ποτά δεν περιείχαν δηλητήριο.
Εκδοχή των 5 αισθήσεων
Μία ακόμη εκδοχή αναφέρει ότι, κάθε φορά που πίνουμε, πρέπει να συμμετέχουν στη διαδικασία και να “ικανοποιούνται” και οι πέντε αισθήσεις.
Η αφή καθώς κρατάμε το ποτήρι. Η όραση όταν εξετάζουμε προσεκτικά το χρώμα και την καθαρότητα του ποτού. Η οσμή όταν μυρίζει τα αρώματά του και προκειμένου να ικανοποιήσουμε και την ακοή προέκυψε το τσούγκρισμα των ποτηριών.
Οι περισσότερες θεωρίες συγκλίνουν στο ότι το τσούγκρισμα προέκυψε σαν μια “αναγκαιότητα” για τη διατήρηση της ενότητας, όταν σταμάτησαν να πίνουν όλοι μαζί από το ίδιο δοχείο και έπιναν από ξεχωριστά ποτήρια. Έτσι, φέρνοντας τα ποτήρια τους κοντά, συμβόλιζαν τη συντροφικότητα, την επανένωση του ποτού… σε ένα.
